Vervolg: 'Talent: de unieke mix van beetjes''
Stel nu dat we toen al hadden bedacht dat we niet alleen op testuitslagen moesten afgaan, en we hadden een andere benadering gekozen. Niet alleen tests en metingen van persoonlijkheid, interesses, intelligentie, competenties, maar we hadden een aantal experts uit de muziekwereld er bij gehaald. Omdat hij zich in de jazz en de country-wereld bevond hadden we uit deze muziekscenes assessors gekozen. Mensen die er echt verstand van hadden.
Op grond van de historische feiten zoals ze zijn gegaan, is het waarschijnlijk dat onze country-assessor in zijn rapport had vermeld dat Chet technisch een goede gitarist was, maar dat hij niet de kwaliteiten had die nodig zijn om succesvol te worden in de country-muziek. Hij mistte de echte country-feel. Op grond van dezelfde feiten uit de geschiedenis schat ik in dat een expert uit de jazz-wereld in zijn assessment-rapport waarschijnlijk tot dezelfde conclusie was gekomen wat betreft kansen in de jazz-muziek. Technisch sterk, maar zeker geen echte jazz-gitarist. Te veel country- en honky tonk invloeden waar jazz-liefhebbers niet op zitten te wachten.
Stel nu, dat we al als assessors toch al een voorgevoel hadden van zijn producers-talent, en we zouden daarom een paar experts uit de wereld van de geluidstechniek er bij hebben gehaald met de vraag of ze eerlijk wilden beoordelen of deze man wellicht geschikt was als producer van platen. Op grond van het feit dat Chet toen nog weinig tot geen ervaring met opnames, geen technische achtergrond, wat aparte ideeën over muziek en arrangementen acht ik de kans groot dat ook die conclusies en adviezen niet erg positief zouden zijn geweest.
Samenvattend: als je in denkbeeldige assessment-rapporten van de jonge Chet Atkins op zoek zou gaan naar opvallende scores op competentie-tests zul je naar mijn idee niet op het spoor van zijn bijzondere talent komen. Als je in recensies van autoriteiten uit de jazz- of countrymuziek over de jonge Chet Atkins op zoek zou gaan naar voorspellers van zijn succes, zul je die niet vinden. Systematisch onderzoek naar talent met behulp van psychologische tools en wetenschappelijke metingen brengt je waarschijnlijk niet bij het goud dat in Chet verborgen zat.
> lees verder
< vorige pagina
Stel nu dat we toen al hadden bedacht dat we niet alleen op testuitslagen moesten afgaan, en we hadden een andere benadering gekozen. Niet alleen tests en metingen van persoonlijkheid, interesses, intelligentie, competenties, maar we hadden een aantal experts uit de muziekwereld er bij gehaald. Omdat hij zich in de jazz en de country-wereld bevond hadden we uit deze muziekscenes assessors gekozen. Mensen die er echt verstand van hadden.
Op grond van de historische feiten zoals ze zijn gegaan, is het waarschijnlijk dat onze country-assessor in zijn rapport had vermeld dat Chet technisch een goede gitarist was, maar dat hij niet de kwaliteiten had die nodig zijn om succesvol te worden in de country-muziek. Hij mistte de echte country-feel. Op grond van dezelfde feiten uit de geschiedenis schat ik in dat een expert uit de jazz-wereld in zijn assessment-rapport waarschijnlijk tot dezelfde conclusie was gekomen wat betreft kansen in de jazz-muziek. Technisch sterk, maar zeker geen echte jazz-gitarist. Te veel country- en honky tonk invloeden waar jazz-liefhebbers niet op zitten te wachten.
Stel nu, dat we al als assessors toch al een voorgevoel hadden van zijn producers-talent, en we zouden daarom een paar experts uit de wereld van de geluidstechniek er bij hebben gehaald met de vraag of ze eerlijk wilden beoordelen of deze man wellicht geschikt was als producer van platen. Op grond van het feit dat Chet toen nog weinig tot geen ervaring met opnames, geen technische achtergrond, wat aparte ideeën over muziek en arrangementen acht ik de kans groot dat ook die conclusies en adviezen niet erg positief zouden zijn geweest.
Samenvattend: als je in denkbeeldige assessment-rapporten van de jonge Chet Atkins op zoek zou gaan naar opvallende scores op competentie-tests zul je naar mijn idee niet op het spoor van zijn bijzondere talent komen. Als je in recensies van autoriteiten uit de jazz- of countrymuziek over de jonge Chet Atkins op zoek zou gaan naar voorspellers van zijn succes, zul je die niet vinden. Systematisch onderzoek naar talent met behulp van psychologische tools en wetenschappelijke metingen brengt je waarschijnlijk niet bij het goud dat in Chet verborgen zat.
> lees verder
< vorige pagina
